ഇരുളും
ജലവും ലയിച്ചുറങ്ങിയ
പ്രശാന്തവിശാലതയിലേക്ക്
തൂവെളിച്ചത്തിന്റെ കുഞ്ഞുകണങ്ങള്‍
നിശബ്ദമായി അരിച്ചിറങ്ങാന്‍
തുടങ്ങി.
കാലത്തിന്റെ
കല്പടവുകളിലൊന്നില്‍ ഞാന്‍
നിന്നു. കിഴക്ക്
ഓര്‍മയുടെ രക്തസൂര്യന്‍
പതിയെ ഉദിച്ചുയരുന്നു.
ആകാശത്ത്
നക്ഷത്രങ്ങള്‍ വിടവാങ്ങാന്‍
തുടങ്ങി. ചിലത്
തെളിഞ്ഞുനിന്നു.
അമ്മ,
ജേഷ്ഠന്‍,അച്ഛന്‍,
വല്ല്യമ്മ
.... വല്യമ്മവല്യമ്മച്ചിയുടെ
മടയില്‍ ചാരിക്കിടന്ന്
കഥമൂളുകയാണ്.
മണ്ണാങ്കട്ടയും
കരീലയും കാശിക്കുപോയ കഥ
കാതില്‍ നിറഞ്ഞ് അകത്തേക്ക്
മധുരിച്ചപ്പോള്‍ കാശി
എവിടെയാണെന്നു ചോദിച്ചില്ല.
കഥയിലെ
സ്ഥലങ്ങള്‍ ആയിരുന്നില്ല
സംഭവങ്ങളായിരുന്നു അന്നു
പ്രധാനം.
വളര്‍ന്നപ്പോള്‍
കാശി പല അര്‍ഥമാനങ്ങളുടെ
നാമരൂപമായി.
എന്തിനാണ്
നിലംപറ്റിക്കിടന്ന രണ്ടു
പേര്‍ ഒരിക്കലും എത്തിച്ചേരാത്തത്ര
ദൂരത്തേക്ക് യാത്ര തിരിച്ചതെന്ന
ചോദ്യമായി.
കൂട്ടായ്മയുടെ
വഴിയാത്രയില്‍ അവര്‍ പരസ്പരം
രക്ഷിച്ച് മോക്ഷമടഞ്ഞപ്പോള്‍
കര്‍മമാണ് മോക്ഷം കാശിയല്ല
എന്ന് ആ കഥ പതുപാഠം നല്‍കി.
എന്നിട്ടും
കാശിക്കു പോകാന്‍ മനസ്
ആഗ്രഹിച്ചു.
വാരണാസി,
ബനാറസ്
എന്നീ പേരുകളുളള കാശിക്കടുത്താണ്
സാരാനാഥ്. അതും
യാത്രയ്ക് കാരണമായി.
ഗ്വാളിയോറില്‍
നിന്നും ട്രെയിന്‍ പുറപ്പെട്ടപ്പോള്‍
നിശ്ചയിച്ചതിലും വളരെയേറെ
വൈകിയിരുന്നു.
ക്ഷമയുടെ
ഭാണ്ഡം ചുമലിലേറി വേണമായിരിക്കും
കാശിക്ക് പോകേണ്ടത്.
കാശിയിലെ
പ്രകാശം ജലസ്നാനം
ചെയ്തുണരുന്നതിങ്ങനെയാണ്.
ഗംഗയുടെ തണുപ്പ് പടവുകള്‍ കയറി വരുന്നു.
വെളിച്ചവും തണുത്തു വിറകൊളളുന്നുണ്ട്.
ഗംഗയും ഉണരുകയാണ്. ഇരുളിന്റെ നിഴല്‍കൊണ്ടു തുഴയുന്ന ധാരാളം ചെറുവളളങ്ങള്‍. സൂര്യോദയദര്‍ശനം ഗംഗയില്‍ നിന്നാകട്ടെ എന്നു കരുതിയ പക്ഷികളും യാത്രികരും.
കുങ്കുമപ്രകാശം ജലത്തിനെ തൊട്ടുവന്ദിക്കുന്നു.
ഗംഗയുടെ തണുപ്പ് പടവുകള്‍ കയറി വരുന്നു.
വെളിച്ചവും തണുത്തു വിറകൊളളുന്നുണ്ട്.
ഗംഗയും ഉണരുകയാണ്. ഇരുളിന്റെ നിഴല്‍കൊണ്ടു തുഴയുന്ന ധാരാളം ചെറുവളളങ്ങള്‍. സൂര്യോദയദര്‍ശനം ഗംഗയില്‍ നിന്നാകട്ടെ എന്നു കരുതിയ പക്ഷികളും യാത്രികരും.
കുങ്കുമപ്രകാശം ജലത്തിനെ തൊട്ടുവന്ദിക്കുന്നു.
