പ്രണയ വേഴാമ്പലുകള്‍ അവരുടെ ആകാശം കണ്ടെത്തി

പാട്നയിലെ ഒരു ദിവസം
ചില്ലകളില്‍ വെയില്‍ മൈലാഞ്ചി എഴുതാന്‍ തുടങ്ങുന്നു
നിഴല്‍ചിത്രങ്ങളില്‍ മരങ്ങള്‍ പരസ്പരം ലയിച്ചു
രണ്ട് വേഴാമ്പലുകളുടെ മനോഗതങ്ങള്‍ ചിറകടിച്ചുയരുന്നത്  ഞാന്‍ പകര്‍ത്തി.
ഭിത്തിയുടെ പശ്ചാത്തലം ആ ഹൃദ്യമായ കഥയ്ക്ക്‌ ഇണങ്ങും.ദൃശ്യകഥ ഇങ്ങനെ

അവര്‍ രണ്ട് പേര്‍ .
അടുത്തടുത്താണിരുപ്പ്‌  ഒരേ ശാഖയില്‍
എങ്കിലും അടുത്തൊരാള്‍ ഇരുപ്പുന്ടെന്നൊരു മറ്റു പ്രകടിപ്പിക്കാതെ എതിര്‍ ദിക്കുകളിലേക്ക് ദൃഷ്ടി പായിച്ചു മനം കനപ്പിച്ചു ഇരുവരും..
നാം ബസ് സ്ടോപ്പുകളിലും മറ്റും കാണാറുള്ള  കിന്നാരക്കിളികളുടെ അപരിചിതത്വം പോലെ എതിര്‍ ദിശകളില്‍ ലക്‌ഷ്യം വെച്ചു..

 

എത്ര നേരം ഇങ്ങനെ നിയന്ത്രിക്കും.
മനസ്സ് പിടിവിട്ടു പോകും
പതുക്കെ  വലത്തോട്ടു തല തിരിക്കാം.ദൂരേക്ക്‌ തന്നെ നോട്ടം
ഉം..നോക്കുന്നുണ്ട്
ഇരുവരുടെയും ഉള്‍ക്കണ്ണില്‍   വിദൂരക്കാഴ്ച്ചയല്ല
അകലം അളന്നു അടുക്കുകയാണോ എന്നു ഒരു തോന്നല്‍. 

 

 ഇടത്തോട്ട് നോക്കിയാലോ ..ഇങ്ങോട്ട് നോക്കിയാ സ്ഥിതിക്ക് വിട്ടു വീഴ്ച കാണിക്കണ്ടേ..
തല തിരിച്ചത് പെട്ടെന്ന്.
ഈ മുഹൂര്‍ത്തം പ്രതീക്ഷിച്ച മാതിരി നോട്ടം മുട്ടും മുന്‍പേ ഇടത്തോട്ടു തല വെട്ടിച്ചു  കളഞ്ഞു.
മൂക നാടകം അടുത്ത രംഗം എങ്ങനെ ?
അകലെ നിന്നും ആരോ വരുന്നുവല്ലോ ആരാണ് വല്ല പരിചയവും ഉണ്ടോ എന്ന മട്ടിലാണ് ഇരുവരുടെയും നോട്ടം.ആരും ദൂരെ ഇല്ലെങ്കിലും..

"പേരെന്താ?"
"ഇപ്പോഴെങ്ങാണ് മഴ പെയ്യുമോ ?"
കുശലം ചോദിച്ചാലോ ..
എന്തിന് ശങ്കിക്കണം ..ഒരാളോട് വര്‍ത്തമാനം പറഞ്ഞാല്‍ മാനം ഇടിയുമോ?
 ഇരുവരും മുഖം തിരിച്ചതും ഒരേ ചോദ്യം ചോദിച്ചതും ഒരേ സമയം
എന്താ ചോദിച്ചതെന്നോ എന്താ പറഞ്ഞതെന്നോ രണ്ടാള്‍ക്കും തിരിഞ്ഞില്ല
അല്ലെങ്കില്‍ അതിന്റെ ഉത്തരം ഒന്നായിരുന്നു 

ഇനി എങ്ങനെ തുടങ്ങും 
സ്വപ്നങ്ങളും വാക്കുകളും
റീയല്‍ ലവ്  ആഗ്രഹിക്കുന്ന കവിത കണ്ണില്‍
കാടിന്റെ സൌഭാഗ്യങ്ങള്‍ തേടുന്ന മോഹങ്ങള്‍
 

അമൃതമഴ പെയ്യാന്‍ തുടങ്ങുന്ന നിമിഷങ്ങള്‍ എങ്ങനെ ആണ് പിറക്കുക?
ഇങ്ങനെ?

 കാത്തു വെച്ചതൊക്കെ കാതില്‍ പറയാം
ഹൃദയം വര്‍ത്തമാനം പറയാന്‍ തുടങ്ങി.
പ്രണയ വേഴാമ്പലുകള്‍
അവര്‍ അവരുടെ ആകാശം കണ്ടെത്തി
അവരുടെ കാനനം വിളിക്കുന്നു .
ഇനി ഇവിടെ നില്‍ക്കുന്നത് അനുചിതം