ഉച്ച. ഉഷ്ണം വീശിയ കാറ്റ്.അതു അറിഞ്ഞിട്ടാവും
പകല്ചൂടിലേക്ക് മേഘം കൈവെച്ചു.
പിന്നെ കരുണയോടെ കുളിര്‍ കാറ്റ് തെളിയാന്‍ മാറി നിന്നു.
സഞ്ചാരിക്ക് പകലിന്റെ ഭാവങ്ങള്‍ പഥ്യം. തെന്മല ..പോകേണ്ട തേന്‍ മല. കാണേണ്ട തേന്‍കാഴ്ച .
വിടര്‍ന്ന കണ്ണിലൂടെ കാനന വഴികള്‍ ,മരങ്ങളുടെ കാവടിയാട്ടം.
താഴെ കാട്ടാറ് വശ്യമായ ചടുലതയില്‍ പുളച്ചു മറിഞ്ഞു വന്യതയുടെ കുടുംബ മഹിമ പ്രകടിപ്പിച്ചു.
ഇരുളിമയുടെ വരവില്‍ വിഷാദം ഒലിച്ചിറങ്ങി. അതും പുഴ. ആരോടും പരിഭവമില്ലാതെ ഒറ്റയ്ക്ക്.വിജനതയിലെ തേങ്ങല്‍ പോലെ..
പുഴയ്ക്കു കുറുകെ ഒരു കൈ. വാരിപ്പിടിച്ചു ജലകണങ്ങളില്‍ വിഘ്നം മന്ത്രിച്ച കടും കൈ.
അപ്പോഴും തുളുംപിയത്‌ സങ്കടം. കരളിന്‍ കയങ്ങളില്‍ കെട്ടി നിറുത്തിയ മോഹങ്ങള്‍ പോലെ ആഴമുള്ള വേദന പുഴയില്‍ നിഴല്‍ വീഴ്ത്തി.
പൌരാണികമായ ലോകത്തിന്റെ അവശേഷിപ്പുകള്‍ പോലെ തൂണുകള്‍ ചൂളം വിളിയുടെ ഓര്‍മകളില്‍ നനഞ്ഞു. ഇനി എപ്പോഴാണ് ചെങ്കോട്ടയ്ക്ക് ഇതിലെ കൂകിപ്പായുക.?
വീണ്ടും വരാന്‍ മനസ്സില്‍ ഈ ദൃശ്യഭംഗി ഒരു ചരട് കോര്‍ത്തു കെട്ടി. വളഞ്ഞ പാതകളുടെ തിരിവിലേക്ക് കോട മഞ്ഞു ഇറങ്ങി വന്നു. ഒതുങ്ങി നിന്നു.
പ്രണയ മഴ മണ്ണിനോട് ചെയ്തത് ..പുളകം കൂടിപ്പോയോ . ..മഴ നിന്നപ്പോള്‍ കലങ്ങിയ കവിള്‍ത്തടം .ചെറിയ കാറ്റ് കപ്പയുടെ ഇലകളില്‍ തൊട്ടു കുലുക്കി.വാഴയുടെ ഇലകളില്‍ കുടഞ്ഞു പുഴയിലേക്ക് നീരാടാന്‍ പോയി.
പാലരുവി വരെ പോകാന്‍. കഴിഞ്ഞില്ല.അപ്പോള്‍ രാവ് അടയാളം കാണിച്ചു. കിനാക്കള്‍ അരൂപികളായി പറക്കുന്ന നിബിഡ വനം ..ആനയുടെ സാന്നിദ്ധ്യം മണക്കുന്ന പാതയില്‍ വെച്ച് മടങ്ങി.
പാതിവഴിയിൽ നിന്നുപോയാലും ഓർമിച്ചുവെക്കുന്ന കാവ്യഭംഗിയുള്ള വിവരണങ്ങൾ.
ReplyDeleteഎന്റെ കാഴ്ച അടയാളപ്പെടുത്തുന്നു. നന്നായിട്ടുണ്ട്.
ReplyDeletekollaam nalla photos
ReplyDelete